Η ζωή είναι μια μακριά σειρά από απώλειες. Στη διάρκεια της ζωής μας θα θρηνήσουμε σχέσεις, ανθρώπους, όνειρα, δουλειές, απώλειες μικρότερες και μεγαλύτερες που θα μας αλλάζουν με το πέρασμα τους. Οι έρευνες συνήθως επικεντρώνονται στις αρνητικές συνέπειες μιας τραυματικής εμπειρίας, αλλά τελευταία παρατηρούμε με ενδιαφέρον τις θετικές επιδράσεις που θα βιώσουμε μέσα από την εμπειρία αυτή.
Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε την οδύνη μιας απώλειας είναι να την αποδεχτούμε, καθώς μας διδάσκει πολύτιμα μαθήματα για τον εαυτό μας, τον κόσμο και τους άλλους. Η απώλεια μας φέρνει αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα που αγνοούσαμε. Μέσα από τη μάχη με τη θλίψη, την απελπισία, την οργή και τον φόβο, επαναπροσδιορίζουμε τις προτεραιότητες και τις πεποιθήσεις μας-μεταμορφωνόμαστε. Οι άνθρωποι συνήθως πιστεύουν ότι η προσωπική εξέλιξη έρχεται με την ηλικία, την πάροδο της ζωής, ήρεμα και ανέφελα. Κάνουν λάθος. Η συναισθηματική ωριμότητα και εξέλιξη είναι το αποτέλεσμα σκληρών εσωτερικών συγκρούσεων, οδύνης και απελπισίας, αποδοχής αυτών και αλλαγής. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα του, αποφεύγοντας αυτά (άρνηση) ή επιλέγοντας δυσλειτουργικούς χειρισμούς, είναι καταδικασμένος να παραμείνει εγκλωβισμένος υπό τον έλεγχο τους. Όταν το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον δεν ενθαρρύνει την συναισθηματική έκφραση, είναι πιο πιθανό το άτομο να εμφανίσει ψυχοσωματικά συμπτώματα, καθώς και οργανικές και ψυχικές δυσλειτουργίες.
Όταν όμως, αποφασίσει να αποδεχτεί την απώλεια, ξεκινά μια μεταμόρφωση. Η αναγνώριση και η αποδοχή του πόνου οδηγούν στην ανακάλυψη μιας νέας δύναμης και την συνειδητή πλέον απόφαση να ζούμε και να επιλέγουμε αυτό που μας ταιριάζει, απομακρύνοντας οτιδήποτε μη συμβατό. Συνειδητοποιώντας το εφήμερο της ζωής, η ζωή μας γίνεται πολύτιμη, βιώνοντας τον εαυτό μας στην πιο ευαλωτη κατάστασή του μαθαίνουμε τα δυνατά μας σημεία,, χάνοντας έναν σημαντικό άνθρωπο από τη ζωή μας, μαθαίνουμε το αίσθημα της ευγνωμοσύνης για αυτούς που στέκονται υποστηρικτικά δίπλα μας στις χειρότερες μας στιγμές.
Οι άνθρωποι που βίωσαν την απώλεια και κατάφεραν να συνεχίσουν δίνοντας νέο νόημα στη ζωή τους, βγήκαν πιο δυνατοί και αναφέρουν ότι μέσα από μια πολύ δύσκολη εμπειρία:
-επαναπροσδιόρισαν το τί είναι σημαντικό και ποιές είναι οι προτεραιότητες τους
-νιώθουν ευγνωμοσύνη για ό,τι καλό υπάρχει στη ζωή τους
-εκτιμούν πλέον τα απλά πράγματα
-οι σχέσεις τους είναι πιο ουσιαστικές και βαθιές
-νιώθουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και συναισθηματική ισορροπία
-αποκτούν μεγαλύτερη αντοχή και δυνατότητα αντιμετώπισης και προσαρμογής σε απαιτητικές καταστάσεις
Η εξέλιξη και η ωριμότητα που κατακτώνται μετά από μια απώλεια δεν μειώνουν απαραίτητα τον ψυχικό πόνο, αλλά συνυπάρχουν με αυτόν. Μέσα από την εξουθενωτική πάλη με πολύ δύσκολα, έντονα και αντικρουόμενα συναισθήματα, θα κατακτηθεί νέα δύναμη και θα δημιουργηθούν νέα νοήματα. Όσο χρόνο κι αν χρειαστεί, τολμήστε να αφεθείτε και σε αυτήν την πιθανότητα. Θα είναι μια διαδρομή πολύ προσωπική, που θα αποκαλυφθούν πολύτιμα μαθήματα για τον εαυτό και τη ζωή.
