Το έχουν ζήσει πολλοί περισσότεροι από όσοι τολμούν να το παραδεχτούν. Στην κοινωνία αποτελεί ταμπού, και το στίγμα του να είσαι το τρίτο πρόσωπο είναι πολύ βαρύ, αντροχωρίστρα είναι η πιο ελαφριά λέξη που μπορώ να γράψω, (ενδιαφέρον είναι το ότι δεν υπάρχουν ανάλογοι τίτλοι για έναν άντρα που γίνεται το τρίτο πρόσωπο). Το τρίτο πρόσωπο έχει- στο μυαλό των περισσότερων- διαστάσεις αδίστακτου και ανήθικου ατόμου, προκαλώντας αποστροφή και περιέργεια ταυτόχρονα.
Πώς είναι να είσαι το τρίτο πρόσωπο; (για να μην είναι κουραστικό το κείμενο αναφέρομαι στο τρίτο πρόσωπο ως γυναίκα γιατί στατιστικά είναι συχνότερο φαινόμενο).
Είσαι ερωτευμένη αλλά δεν μπορείς να το μοιραστείς. Είσαι μόνιμα εγκλωβισμένη στο δικό του πρόγραμμα. Συμβιβάζεσαι με κλεμμένες στιγμές. Αυτό είναι δύσκολο, εκνευριστικό και απογοητευτικό γιατί σε αφήνει να αισθάνεσαι ότι προσπαθείς να χορτάσεις τη λαχτάρα σου με ψίχουλα προσοχής που ποτέ δεν είναι αρκετά. Ακυρώνεις δικές σου δραστηριότητες για να είσαι διαθέσιμη αν τύχει να μπορεί να βρεθείτε. Η σιγή του τηλέφωνου σου μπορεί να πυροδοτήσει αισθήματα μοναξιάς, αδικίας και απελπισίας.
Βρίσκεσαι σε μια συναισθηματική κόλαση. Γεμίζεις το κενό που αφήνει η μόνιμη/νόμιμη σχέση, είσαι πάντα η δεύτερη επιλογή, ποτέ η προτεραιότητα. Δεν υπάρχουν σχέδια για το μέλλον, ζεις μόνο για στιγμές που μπορεί να κάνουν το αίσθημα πιο έντονο αλλά είναι σύντομες. Όταν νιώθεις ερωτευμένη, θέλεις να περνάς όλο τον ελεύθερο χρόνο με το αντικείμενο του πόθου σου. Όμως σύντομα η πραγματικότητα σε προσγειώνει ανώμαλα. Δεν είναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι, στις διακοπές και τις γιορτές είσαι μόνη γιατί είναι με τη σύζυγο. Δεν ζεις μια κανονική ζωή μαζί του γιατί την έχει ήδη φτιάξει και τη ζει με κάποια άλλη.
Η «παράνομη» σχέση εξιδανικεύεται. Πολλοί άνθρωποι έχουν την τάση να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και να την βλέπουν από μια ρομαντική πλευρά. Αισθάνονται τραγικοί ήρωες και ηρωίδες σε μια ρομαντική ιστορία που έχουν γράψει στο μυαλό τους. Η παρόρμηση να ακολουθήσεις την καρδιά σου μπορεί να ακούγεται γενναία και ρομαντική αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απερίσκεπτη και επικίνδυνη. Φαντασιώνεις ότι το αντικείμενο του πόθου σου εγκαταλείπει την άλλη σχέση και ζείτε ένα υπέροχο αύριο, κάτι που συμβαίνει μόνο στα παραμύθια.
Το να είσαι ερωτευμένη προσφέρει αίσθημα ασφάλειας, αλλά σε αυτή την περίπτωση κάθε άλλο παρά ασφάλεια νιώθεις. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποφασίσει να προσπαθήσει να βελτιώσει το γάμο του, ή να αποκαλυφθεί η παράνομη σχέση, κάτι που ισοδυναμεί με κοινωνική αυτοκτονία. Η συμμετοχή σου σε αυτή τη σχέση μπορεί να πληγώσει πολλούς ανθρώπους και να έχεις και η ίδια σοβαρές συνέπειες. Οπότε το όποιο αίσθημα ασφάλειας έχεις, το έχεις επειδή αποφεύγεις ή αρνείσαι να σκεφτείς αυτήν την πραγματικότητα.
Επαναλαμβάνεις συχνά στον εαυτό σου ότι σου αξίζει η ευτυχία και ότι τον κάνεις πραγματικά ευτυχισμένο. Λες ότι ο γάμος του ήταν καταδικασμένος έτσι και αλλιώς, ότι δεν είναι δική σου ευθύνη αλλά δική του αφού αυτός απατά και όχι εσύ. Βαθιά μέσα σου όμως, γνωρίζεις ότι έκανες μια συνειδητή επιλογή να συμμετέχεις σε κάτι που μπορεί να προκαλέσει ανείπωτο πόνο σε πολλούς ανθρώπους. Μπορεί να αισθάνεσαι μοναδική αλλά οι σκέψεις και οι ενοχές σε βασανίζουν.
Ίσως δεν θέλεις να είσαι ευτυχισμένη. Αν το ήθελες πραγματικά, δεν θα έμενες σε μια σχέση που δεν έχεις τον άλλο 100% μαζί σου. Το να έχεις αυτή την υπέροχη, έντονη σχέση χωρίς τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μιας κανονικής σχέσης ακούγεται φανταστικό. Όμως όταν είσαι ερωτευμένη θέλεις ακριβώς αυτό: μια κανονική σχέση. Να μπορείς να κοιμάσαι και να ξυπνάς με αυτό το άτομο, να κάνετε απλά καθημερινά πράγματα που κάνουν όλοι, αλλά αυτό δεν γίνεται γιατί αυτή τη ζωή την ζει ήδη με κάποια άλλη. Και δεν έχεις ούτε καν το δικαίωμα να παραπονεθείς για αυτό γιατί ποτέ δεν ήταν μέρος της συμφωνίας. Και δεν υπάρχει τίποτα που σε κάνει να χάνεις το αίσθημα της αυτοεκτίμησης περισσότερο από το να ανέχεσαι να κάνεις συνεχώς εκπτώσεις στις αξίες σου, και στη ζωή σου επειδή λαχταράς κάποιον που δεν μπορείς να έχεις. Αν σου τύχει αυτή η κατάσταση διεκδίκησε από την αρχή να ξεκαθαρίσει με την άλλη σχέση, πριν επενδύσεις συναισθηματικά.
Ελπίζω ότι γράφοντας τα παραπάνω θέτω παραμέτρους που μπορεί να μην είχατε σκεφτεί. Τα συναισθήματα είναι σίγουρα πιο έντονα και δυνατά από ό,τι σε ένα γάμο που κυριαρχούν η κούραση και η ρουτίνα. Η συμμετοχή σε μια «παράνομη» σχέση καθιστά αναγκαία την εισαγωγή σε ένα διαφορετικό επίπεδο συνειδητότητας όπου ένα σημαντικό κομμάτι της πραγματικότητας αγνοείται και το μόνο κομμάτι που υπερισχύει είναι αυτό της ικανοποίησης. Όταν η πραγματικότητα όμως σε προσγειώσει στη γη από τον κόσμο σου, θα βιώσεις μια οδυνηρή και τρομακτική κατάσταση. Έρχονται στην επιφάνεια και άλλες εκκρεμότητες που έχουν κυρίως να κάνουν με τη σχέση με τον εαυτό σου. Όταν ερωτεύεσαι ένα δεσμευμένο άντρα καταλήγεις πληγωμένη. Το 85% των αντρών επιστρέφουν στο γάμο τους, και μόνο το 3% αυτών που χώρισαν παντρεύτηκαν την εξωσυζυγική τους σχέση. Το ότι δέχεσαι να είσαι η δεύτερη επιλογή κάποιου δείχνει προς την κατεύθυνση της αυτοεκτίμησης σου. Και αφού δέχεσαι να συμβιβαστείς με τόσο λίγα γιατί να θελήσει κάποιος να σου προσφέρει περισσότερα;
