Απιστία: Από την Προδοσία στην Αυτογνωσία
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι στην περίπτωση της απιστίας, υπάρχει πρόβλημα είτε με την σχέση, είτε με το άτομο που απιστεί. Αλλά αν αυτό ισχύει, τότε γιατί απιστούν και τα άτομα που είναι ικανοποιημένα από τη σχέση τους;
Η λογική μας λέει πως αν μια σχέση είναι καλή, το ζευγάρι έχει επικοινωνία, αγάπη και καλή σεξουαλική ζωή, τότε δεν θα υπάρξει απιστία. Άρα η απιστία αφορά σχέσεις με προβλήματα και έλλειψη ικανοποίησης των μελών της. Σχέσεις που χαρακτηρίζονται από απογοήτευση, πικρία, θυμό, αποστασιοποίηση και μοναξιά. Σε αυτές τις σχέσεις, η απιστία θεωρείται ως σύμπτωμα, σε μια σχέση που «πάσχει».
Και αν δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την σχέση, τότε ρίχνουμε την ευθύνη στο άπιστο μέλος. Σκεφτόμαστε ότι αυτό το άτομο έχει κάποιο πρόβλημα/δυσλειτουργία, ή είναι απλώς συναισθηματικά ανώριμο.
Παρ ’όλα αυτά, πολλοί άνθρωποι που έχουν παράλληλες σχέσεις είναι ισορροπημένοι, αρκετά ώριμοι άντρες και γυναίκες που αγαπούν τους/τις συντρόφους τους. Γιατί απιστούν;
Μια παράλληλη σχέση αποτελεί στην ουσία μια παράλληλη πραγματικότητα, όπου το άτομο «ξαναγεννιέται» και αποκτά μια αίσθηση ταυτότητας που είχε χάσει ή που δεν είχε ποτέ. Το άτομο που απιστεί δεν ψάχνει για κάποιον άλλο/άλλη, αλλά για τον ίδιο του τον εαυτό (ή για ένα εδώ και καιρό χαμένο κομμάτι του εαυτού). Στην ουσία, δεν ερωτευόμαστε τον άλλο, αλλά το πώς εμείς καθρεφτιζόμαστε στα μάτια του/της. Ερωτευόμαστε τον εαυτό μας (σε μια νέα εκδοχή του/της, που έχουμε από καιρό χάσει ή ξεχάσει).
Σε περιόδους μεταβατικές (π.χ. μέση ηλικία, σύνταξη, αλλαγή συνθηκών) πολλοί βιώνουν ένα αίσθημα απώλειας για το άτομο που κάποτε ήταν και τη ζωή που δεν έζησαν. Η απιστία μπορεί να αποτελεί ένα μέσο για να έρθει το άτομο σε επαφή με συναισθήματα που έχουν απωθηθεί βαθιά μέσα του. Οι άντρες είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε αυτό καθώς μεγαλώνοντας ενθαρρύνονται συνήθως να καταπιέζουν και να μην εκφράζουν τα συναισθήματα τους. Τα αγόρια ακούν από μικρά ότι -οι άντρες δεν κλαίνε, δεν φοβούνται, είναι γενναίοι κ.α. Για αυτά τα άτομα, η απιστία μπορεί να είναι μια ευκαιρία να επιτρέψουν στους εαυτούς τους να νιώσουν ή/και εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Είναι πολύ συχνό τα άτομα που εμπλέκονται σε απιστία να νιώθουν πολύ ζωντανοί. Σε φάσεις της ζωής που το άτομο φτάνει σε αδιέξοδο και αισθάνεται ότι έχει χάσει τον εαυτό του και την ταυτότητα του, η δύναμη ενός έρωτα λειτουργεί ως ένα αντίδοτο στη «νέκρωση» και μια επιβεβαίωση της δύναμης της ζωής.
Όποια και αν είναι η αιτία της απιστίας, δεν παύει αυτή να είναι φοβερά οδυνηρή. Ο πόνος της προδοσίας εμποδίζει την διαδικασία κατανόησης της. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η απιστία δεν σηματοδοτεί απαραίτητα το τέλος της σχέσης. Το να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τους λόγους που οδήγησαν εκεί, και το τί σήμαινε για το άτομο, είναι απολύτως απαραίτητα, και για τα ζευγάρια που επιλέγουν να προχωρήσουν μαζί και να ξαναχτίσουν τη σχέση τους, αλλά και για τα ζευγάρια που επιλέγουν να τερματίσουν τη σχέση.
